Endometriose, say what? (deel 1)
👉🏼 Wil je up to date blijven van mijn weg met endometriose? Volg me dan op Instagram daar post ik op regelmatige tijdstippen hoe ik mijn weg zoek naar met mijn chronisch ‘extraatje’.
Het past nu echt niet!
Ik wil nu niet ziek zijn - ik moet werken voor onze fotografie - hopelijk is het snel voorbij - ik wil vooruit en heb geen tijd om te rusten - moet dit echt nu - ik kan de pijn wel verbijten - ik wil niet stil zitten… Allemaal zinnen die door mijn hoofd raasden begin mei 2020. Maar de helse pijn in mijn buik haalde al deze zinnen als niets onderuit.
Snel kreeg ik, na een opname op spoed, te horen dat de pijn waarmee ik binnen kwam niet normaal was. Tijdens het onderzoek sprong ik bijna letterlijk tegen het plafond van de pijn. Er was meer aan de hand dan enkel buikpijn. Dat het anders dan anders was had ik snel door, alleen durfde ik het niet luidop te zeggen want dan zou het misschien realiteit worden.
9 mei 2020 - Avond op spoed toen ik aan het wachten was op de voorlopige diagnose. Het zat lang in mijn hoofd dat de P op mijn masker voor POSITIEF stond. Later kwam ik er achter dat het voor PATIËNT staat :-)
ADVERTENTIE
Endo… dingskes… ik kan die naam niet onthouden. Endometriose!
Op de gynaecologische afdeling van het OLV ziekenhuis in Aalst werd ik een bekend gezicht. Om de paar dagen had ik wel een afspraak voor het een of ander. Vijf verschillende gynaecologen hebben me onderzocht en elke keer tegen plafond laten springen. Je zou bijna denken dat ze sadistisch waren :-)
Hun vermoeden was dat ik endometriose zou hebben. Endo… wadde? Endo.. dingskes. Een woord waar ik nog nooit van gehoord had. Nooit gedacht dat ik het zo snel zou kunnen onthouden. De dokters zagen allemaal een grote chocoladecyste op mijn linker eierstok en dit zou kunnen wijzen op endometriose. Een vrij complexe ziekte waarvan de medische wereld nog steeds op zoek is naar antwoorden.
“Endometriose is een chronische gynaecologische goedaardige inflammatoire/ ontstekings aandoening waarbij cellen die lijken op cellen van het baarmoederslijmvlies (endometrium) buiten de baarmoederholte voorkomen. Minstens 1 op 9 vrouwen en personen met het vrouwelijke geslacht bij de geboorte (non-binaire en transpersonen) lijdt aan endometriose of adenomyosis ( = endometriose interna). Deze complexe pathologie zorgt in veel gevallen voor chronische en ernstige (pijn-)klachten met een grote impact op de levenskwaliteit.
Er is op de eerste plaats onduidelijkheid over hoe de aandoening precies ontstaat. Daarnaast is er een waaier aan uiteenlopende functionele klachten zoals chronische bekkenpijn, pijn bij het vrijen (dyspareunie), enz., die verwant zijn met endometriose en verklevingen. De aandoening endometriose kan ook een impact hebben op de vruchtbaarheid.”
Bron Colette Peeters
Colette Peeters (DO—MSc. Ost.) is een internationale autoriteit op het gebied van de osteopathische behandeling van gynaecologie en infertiliteit. Ze heeft bijna 30 jaar ervaring met de behandeling van patiënten, eerst als kinesiste (1991) en later als osteopaat (1996).
1 op de 9? Waarom had ik daar dan nog nooit eerder van gehoord?
Een sjiek in mijn buik
Om het met mijn woorden te zeggen: endometriose is te vergelijken met een ‘sjiek’ (kauwgom) die in je klein bekken plakt. Tijdens hormonale schommelingen maar ook op gewone dagen wordt deze ‘sjiek’ geactiveerd en kan deze pijn veroorzaken. Afhankelijk van persoon tot persoon. De ene heeft er last van, de andere niet. En de ene sjiek is wat groter dan de andere en de ene heeft meerdere sjieken dan de andere. Als je echt een grote sjiek hebt dan kunnen darmen, eierstokken, buikvlies, eileiders… aan elkaar kleven. Ook chocoladecysten kunnen zich vormen op je eierstokken. Bij de ene zorgt dit voor pijn, bij de andere niet.
In mijn geval ging het gepaard met helse, stekende buikpijn waardoor ik lag te rollen van de pijn in mijn bed. De zwaarste pijnstillers werden gedurende twee maand mijn beste vrienden. Ze zorgden voor verlichting van de pijn en op den duur ook voor verlichting in mijn hoofd :-). Ja, ik ben een paar weken echt high geweest van de medicatie!
Operatie nummer 1
Om de gynaecologen hun grote vermoeden van endometriose te bevestigen moest er een kijkoperatie (laparoscopie) gebeuren. Alleen zo zouden ze de pijn kunnen wegnemen. Dit met de intentie de chocoladecysten die op mijn linker eierstok zaten, open te leggen en zo de pijn weg te nemen en ook te bekijken hoeveel ‘sjieken’ er in mijn buik zaten.
Ik dacht er dus snel vanaf te zijn. Effe onder verdoving, 3 kleine gaatjes in mijn buik maken, cystes open prikken, nachtje blijven, PIJNVRIJ naar huis en snel weer aan de slag!
26 mei 2020 - Voordat ik onder het mes ging voor de laparoscopie. Bijgestaan door iedereen!
26 mei 2020 - Na laparoscopie. Aan positieve vibes echt geen gebrek! Een uurtje later draaide ik wel even weg van de pijn ;-) Hier werkte de verdoving nog.
Helaas ging het een beetje anders. Tijdens de operatie zagen de dokters dat ik endometriose had in de ergste graad (graad vier). Mijn linker eierstok met chocoladecysten en eileider waren zelfs niet zichtbaar/bereikbaar. Mijn darm was verkleefd aan mijn eierstok en ze vertelden dat er hoogst waarschijnlijk nog ander ‘sjieken’ aanwezig zouden kunnen zijn (nog niet zichtbaar). Conclusie: ze konden niets doen en de pijn werd zelfs nog wat erger. De vaststelling dat een volgende zware operatie onvermijdelijk was om de pijn weg te nemen kwam snel. Best een domper op mijn positieve vooruitzichten die ik maakte.
ADVERTENTIE
Nog een correctie! 1 groot gat en 2 kleine dus!
De genezing van die drie kleine, onnozele gaatjes ging niet zo vlot. 1 van de gaatjes besliste niet dicht te groeien, beetje rot weefsel aan te maken en een gaatje te creëren richting mijn buikholte. Daarom kreeg ik gedurende 5 weken dagelijks een verpleegster aan huis, die een wiek in mijn gaatje kwam proppen! :-) Gelukkig kon ook mijn liefste verpleegstermama af en toe eens langskomen om een wiek te verversen.
13 juni 2020 - Ondertussen weet ik dus ook hoe je het best een wiek kan steken ;-) Ik heb alles in huis é, kom maar af!
Alles valt even stil
Als pijn je dagen beheerst, dan schiet er echt niet veel meer over. Het enige waaraan je kan denken is: “Wanneer is het voorbij?” Alles rondom mij viel stil. Ik kon niets meer doen, mijn werk/het huishouden bleef liggen, ik moest me laten bedienen, ik moest me laten verzorgen en alles in andermans handen leggen. En laat dit nu iets zijn waar ik het bijzonder moeilijk mee had/heb. Voor even? Voor hoelang? 54 dagen was ik ondertussen al slaaf van mijn lichaam.
12 juni 2020 - De meeste dagen gingen gesmeerd, maar om gesmeerde dagen te hebben moet je soms wat vloeistof toevoegen.
30 juni 2020 - Mijn mentale redding: bezoekjes van vriendjes, familie én Eos!
Het enige dat ik zelf in de hand had in deze periode, was mijn mentale gezondheid. Daarom werden vriendjes, vanaf dat het kon, uitgenodigd voor babbeltjes. Zo kon ik mijn zinnen verzetten en zorgde dit voor afleiding. Een heel grote, dikke, oprechte merci aan IEDEREEN die me kwam vergezellen, berichtjes stuurde, bloemetjes bezorgde, hielp bij het huishouden…! Jullie waren mijn redding. En vooral een GROTE DIKKE merci aan mijn zorgende Thomas. Want ook voor hem was het best een zeer zware periode.
ADVERTENTIE
De grote plannen
De dag van de grote ingreep werd 3 juli 2020.
Het vervolg deel ik graag in deze volgende blog met sprekende beelden van een zeer intense periode. Wil je graag iets kwijt over deze blog? Reageer dan gerust hieronder of stuur me een privé berichtje.
Evelien
👉🏼 Wil je up to date blijven van mijn weg met endometriose? Volg me dan op Instagram daar post ik op regelmatige tijdstippen hoe ik mijn weg zoek naar met mijn chronisch ‘extraatje’.
Belangrijk moment in je leven dat je wil laten fotograferen?
Wij kunnen je verder helpen! Klik even door voor info en prijzen.
Lees meer
persoonlijke blogposts
Deel dit verhaal met je favoriete netwerk:
